Seksenlerde çocuk olmanın gururunu taşımış biri olarak 83 yılının 31 ağustosunda gelmişim bu dünyaya. Biraz erken olduğu kanısındayım hala. Bana göre bir sonbahar çocuğuyum. Sistemli ders çalışmayı beceremeyen ve bunun karşılığında devlet kurumunda taşeron olarak 10 yılını doldurmuş bir işçiyim. Lisede de meslek lisesi mağduru hatta ve hatta önlisansı kazanarak gitmiş (dikey geçiş hakkımız yoktu ki bizim) biriyim. Zor da olsa sonrasında AÖF işletme fakültesini de bitirmiş bulunmaktayım. Sonuç olarak aslında neşeli, delidolu ve ruh eşini aramaktan ümidini kesmemiş, vücudunun %80’i muhasebe ve asosyal biri olarak hayatımı sürdürmekteyim.
O merakla, dört gözle beklediğimiz bahar ayı geldi çattı nihayet. Geldi gelmesine de yorgunluğu ile beraber geldi. İçimizdeki kıpırtı bir anda yok oldu gitti. Oysa ki hepimiz birer kelebek olmayı hayal ediyorduk. Kelebeğin ömrü gibi o da çok kısa sürdü. Bahar yorgunluğu, psikoloji alanında mevsimsel problemlerden biridir. İlkbahar ve sonbaharın ilk haftalarında genellikle belirtilerini göstermeye başlar. İş yaşamından aile
Devamını Okuyun →