Tanrıya Dostça Bir Serzeniş

Tanrım sanma ki inanmıyorum sana

İnancım sonsuz varlığına

İçten inanmış olmalıyım ki sana

Muhatapsız dile gelmeyen kalemim bugün Tanrım diye sesleniyor

Edepsizlikte  sanma sakın

Yorgunluğumun çıkmazlarımın sana dile gelişidir

Tanrım!

Bu aralar içimde bitmez tükenmez bir kasırga

Yüreğim hangi kapıya uğrasa içi dökük çökük

Acıların sesiz  sesi kulağımı sağır ediyor

Penceresiz bir ev gibiyim nefes alışlarım yorgun

Son sigaram dediğim hep ilk sigaram oluyor

Yıldızları saymaktan bitkin düşüyor dilim

Nedenini sen biliyorsun Tanrım

Ama bırak kelimelerle dile gelsin bide

Değil mi ki sevgiliye dile dökülmeyen her kelime bir ızdırap olur içte

Düşünüyorum bazen Tanrım işine karışmak gibi olmasın !

Ama  böyle olmaması  gerekiyordu belkide;

Bir fakir ağlarken bir zengin gülmemeliydi mesela

Bir çocuğun ağlayışı  herkesin umurunda olmalıydı

Veya ağlayan hiçbir çocuk olmamalıydı

Bir taraf Mecnunken diğer taraf  Leyla olmalıydı

Bilmiyorum Tanrım  yine doğrusunu sen bilirsin elbette

Ama ben sürekli acının eşiğinde değilde

Sevinç eşliğinde yarattığın doğaya eşlik etmeliydim

Elim yetişebilmeliydi ayazda yorgansız, savaşta savunmasız tüm insanlara

Veya savunmasız, mutsuz tek bir insan olmamalıydı

Tanrım!

İmkansızlıklara imkan dahilde bir yol çizilmeliydi

Körpe çocuklara kendini bilmezler tecavüz etmemeliydi

Bir evlat  annesinin boğazını kesmemeliydi

Masum bir çocuğun cesedi sahile vurmamalıydı

Veya  bir insanın etini bir kartal diri diri yememeliydi

Tanrım mevcudatın sahibi sensin bilende görende

Belkide tüm olanların bir hikmeti vardır

Belki acı çekenleri mutlu bir dünya bekliyordur başka bir alemde

Belkide Tanrım!

Emin değilim ağzımdan çıkan hiçbir sözden

Dile gelişim belkide özden  yada  nefsten

Kalemimin bu kadar cesur oluşuna bakma

Asi gibi gözüken cümlelerim dostçadır.

Ve bu dostça yazılanlara bir cevabın olmalı

Vereceksin belkide!

Ve yine kör karanlığa meyilli gözlerim göremeyecek

Ben Yusuf gibi aşık değilim Tanrım ama Yakub kadar körüm biliyorum

Ama bu körlüğüme rağmen vermelisin bir cevap!

Çünkü yüreğim  başta kendini ve dahi tüm alemi terk ediyor gibi

Var ile yokun arasında bir boşluktayım

İntihara meyilli değilim,ama intihara meyledenleri anlıyorum

Tanrım sana kısa ama bir o kadar da uzun bir itirafım var

seni seviyorum ama anlamıyorum!

Büyük bir çelişki olsa gerek

Ama içimde bir yerler sana akıyor elimde değil

Belkide nankör dediğin biz insan oğullarının yaptıkları yüzünden

Seni haksız ama masum bir sorguya çekiyorum

Ama her şeye yetkin olan bir tanrı

Masumu zalimden ,Zalimi zalimliğinden kurtarabilmeli

Veya zalimlik diye bir şey bırakmamalı yeryüzünde

Neden bunu yapmadığını  anlamıyorum

Özür dilerim Tanrım!

Ama Seni anlamıyorum.

Arzu Demir (İçten Hiçe)