Oysa bir bakışın tüm uğultuları sustururdu
Nefesin ilk nef’in hazzı misali diriltirdi yokluğumdaki varlığını
Gülüşün anlamsız telaşlara rest çekerdi
Cennetin rengi gibi bişeydin..
Ey Firdevs nuruyla bezenmiş şiir gözlü yar
hangi cehennemin acısıyla cennetimi elimden aldın
Sensizliğe takılan benliğimin
yok oluşun üstüne düşüşüne şahitsin
Evet varlığımın yok oluşu;
Adem’in varlıktan yokluğa
cennetten dünyaya düşüşü gibi
ve ben şimdi bir mülteciyim
kendi ülkemdeki savaştan,kavgadan
kendimden kendine kaçan yabancı bir mülteci..
ve bu ülkede nesli tükenmiş harflerin
Artık şiir şiir dökülemiyor um hiç bir ömre
Ay yorgun,aydınlık küs,bedenim harp bitkini
İçimden çökük hayallerim
Bu defa zayiatım ağır
Ben varını yoğunu kaybetmiş bir mülteciyim artık
Hiçten hiçe,içten içe gidiyorum
dokunmayın ucu yorgun kalemime..
Arzu Demir(mülteci şair)
Şiirinizi okurken çok etkilendim ne kadar içten ve samimi yazılmış . Başarılarınızın devamını diliyorum . Tebrikler
Teşekkür ederim Hasan bey.Beğenmenize çok sevindim:)