Hayat yalnız olmayı kafaya takmak için çok kısa, biliyorum. Bazen gecenin karanlığı yanıma oturduğunda çok yalnız hissediyorum, korkuyorum. Ellerim titriyor, canım acıyor. Ayakta bile duramayacak kadar yorgun oluyorum. O gecede aynen öyle olmuştu. Yatağın kenarına oturmuş öylece yere bakıyordum. Derin derin nefes alıyor, hıçkırarak ağlıyordum. Kendimi öylesine bitik ve mutsuz hissediyordum ki alnımdan bir kaç
Devamını Okuyun →