Aynalı Hayatlar İle

279 views

O gün herşey daha güzel olacak derken,bir anda verilen ilaçlar ile kendimden geçtim, nefesim kesildi. Sanki bir tonluk bir fil oturdu göğsüme. Kendime geldiğimde yine aynı odadaydım.

Ne rahatsız bir yatak.Oda arkadaşım yeni geldi. O da sevmiyor bu ilaçları, çok ağlıyor. Ama onu hergün birileri ziyaret ediyor, benim kimsem yok.

Sabah duş alırken farkettim. Artık saçlarım daha çok dökülüyor. Bende hep kazıdım. Kafam bir hayli yamukmuş.Daha zor ısınıyorum birde. Gözlerimin içi kıpkırmızı, altı mosmor.

Benim sorunum beynimde. Orada koca bir tümör vardı, aldılar. Şimdi klinikte yatarak tedavi oluyorum. Sanırım bu tarz hastalıklar diğer organlara çabuk sıçrıyormuş. Bu yüzden sürekli gözlem altındayım.

Oda arkadaşımın abisi bana da çiçek almış, Küpe çiçeği. Gelmeden saçlarını kazıtmış. İyi birine benziyor. Gece nefes almamızı olumsuz etkilemesin diye çiçeği dışarı çıkartıyoruz.

Bu gece yine aynısı oldu. Yatağımda sakin yatarken, birden gözlerimin önünde şimşekler çaktı. Bir anda adımı dahi unuttum. Verdikleri ilaç beni sakinleştirdi. Doktor sürekli iyi olacaksın diyor. Umudum tükeniyor artık.

Doktor sabah bana bir ayna getirmiş. Kendime bakmaktan nefret ediyorum. Hergün iyi olduğuna inanarak bakarsan güzelleşecek ve mutlu olacaksın. Gelde inan, ama yine de çabalıyorum.

Her sabah uyandığımda ilk iş aynaya bakıyorum, inanarak, isteyerek. Sanırım o haklı iyiye gidiyorum. Saçlarımda uzuyor. Yarın tekrardan 3 günlük bir tedaviye başlıcaz. Ne zaman bu ilaçları alsam 1 hafta kendime gelemiyorum.

Bu arada kendimi tanıtayım. Bana mavi diyorlar. Artık neredeyse kendi adımı unutuyorum. Umudum gökyüzü ve denizler kadar sonsuz oldugundan taktılar bu adı. Bu kliniğe yatalı 7 ay oldu. Herşey çok hızlı ilerliyor. İnsan anlamıyor ne kadar oldu.

Ben öleceğim biliyorum, ama ardıma koca bir umut ve maviyi bırakıyorum. Herkesin hayatı mükemmel olmak zorunda değil. Ama bence herkes hayatını sevmeli.

Çok yakın bir arkadaşımdı Mavi. Umudu sonsuz. Bana hikayesini anlattı. Bende kendi hayatıma uyarladım. Şimdi mavi gibi yaşıyorum. Umutla, neşeli, şükür dolu. Eminim burda olsaydı sizlere selam ederdi.

Herkesin hayatı mavi tadında olsun. Umut dolun. Unutmayın güneş doğduğu sürece herşey düzelebilir. Ve bugün hayatınızın en renkli günü olabilir.

Hemşireyim. 1995 temmuz ayında kuş sesleri ile doğdum.(Gece 1 de baykuşta olabilir). Sanırım annem göbek bağımı defter arası yapmış olacakki kendimi bildim bileli yazıyorum. Hayattaki en büyük dert ortağım defterlerim. Hayattaki tek gayem içimdeki deli kelimeleri milyonların öğrenmesi. Bunun için asla vazgeçmeyeceğim yazmaktan.

Bir cevap yazın

Your email address will not be published.